تمرینات انتظار: تمرین کوچک کردن دنیا در چشم خودمان

همه می دانیم که طلحه  وزبیر از یاران  واصحاب پیامبر بودند ولی چرا عاقبت بخیر نشدند واز امام خود بریدند و چپ کردند؟ آنها تمرین نکردند که دنیا را در نظر خود کوچک کنند. ریشه ریاست طلبی و دنیا طلبی، بزرگ شمردن دنیاست. حضرت علی علیه السلام در یکی از خطبه هایشان می فرماید: «رفیقی داشتم که دنیا در نظر او کوچک شده بود.» وظیفه ی ما این است که آنچه در چشم ما کوچک است کوچکتر کنیم. مشکل ما این است که جای کوچکتر وبزرگترها عوض شده است. حضرت علی علیه السلام می فرماید: «کسی که خدا در جانش بزرگ شده باشد، دنیا در چشم او کوچک است. و بالعکس». مثالی بزنم: هر مسافری که از سفر می آید، برایش مهم است که چگونه از او استقبال خواهد شد. اما دنیا در نظر امام آنقدرکوچک شده بود که وقتی از تبعید بر می گشتند، خبر نگاری در هواپیما ازاو پرسید: ملت ایران به استقبال شما آمده اند وشهر وکوچه وخیابان ومردم به شدت مشتاق شما هستند، شما چه احساسی دارید؟ امام فرمودند: هیچ احساسی ندارم. یعنی ظواهر دنیا در نظر او هیچ ارزشی نداشت.

 1